การศึกษาภูมิปัญญาท้องถิ่นเรื่อง ปราสาทห้วยแคนแดนอีสานเชื่อมโยงกับวิชาชีววิทยา
บทที่ 6 เรื่อง การรักษาดุลยภาพในร่างกาย
การไปศึกษาภูมิท้องถิ่นเรื่องปราสาทห้วยแคนแดนอีสาน เกี่ยวข้องกับการแลกเปลี่ยนแก๊สของคน เพราะเรามีการสูดลมหายใจเข้าออกตลอดเวลาเพื่อรักษาดุลยภาพของแก๊สคาร์บอนไดออกไซด์และแก๊สออกซิเจนในเซลล์และในร่างกายเรา เมื่อเราเดินเข้าไปในตัวปราสาททำให้เราหายใจไม่สะดวก เนื่องจากมีอากาศไม่เพียงพอ เพราะในตัวปราสาทมีความชื้นมากทำให้เราสูดลมหายใจไม่ค่อยได้ และส่วนมากในตัวปราสาทจะพบแต่ต้นเฟิร์นและมอสเต็มไปหมด แต่ยังดีที่ตัวปราสาทมีช่องหน้าต่างและประตูทางเข้าเพียงประตูเดียว ทำให้พอมีอากาศเข้ามาในตัวปราสาทได้ การหายใจของคนเราเริ่มจาก จมูก - โพรงจมูก - คอหอย - กล่องเสียง - หลอดลม - ขั้วปอด - ขั้วแขนงปอด - ถุงลมในปอด ขณะที่เราสูดลมหายใจเข้ากระดูกซี่โครงยกสูงขึ้น และเมื่อปล่อยลมหายใจออกกระดูกซี่โครงจะลดต่ำลง การหายใจเข้าและการหายใจออกเกิดการเปลี่ยนแปลงความดันของอากาศภายในปอด โดยการทำงานร่วมกันของกล้ามเนื้อกะบังลมและกล้ามเนื้อที่ยึดกระดูกซี่โครงแถบนอก เมื่อเราเดินดูรอบๆบริเวณตัวปราสาทขณะเดินเรามีการหายใจเข้าและหายใจออกอยู่เสมอ ซึ่งปริมาณของอากาศที่หายใจเข้าปกติแต่ละครั้งมีประมาณ 500 ลูกบาศก์เซนติเมตร การหายใจเข้าออกที่อยู่บริเวณภายนอกแตกต่างจากการหายใจเข้าออกในบริเวณภายในตัวปราสาทมาก เพราะการหายใจในตัวปราสาทเรามีการบังคับให้มีการหายใจเข้าเต็มที่มากที่สุด จะมีอากาศเข้าไปยังปอดเพิ่มมากขึ้นจนอาจถึง 6,000 ลูกบาศก์เซนติเมตร จะเห็นว่าเมื่อหายใจออกเต็มที่แล้วยังคงมีอากาศตกค้างในปอดประมาณ 1,100 ลูกบาศก์เซนติเมตร
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น